Stage (?)

Ik begin met het schrijven van mijn derde reisblog heerlijk vanuit ons eigen huis. Ik kijk studio sport, ja dat kan hier gewoon, want ajax heeft natuurlijk weer gespeeld. We zitten in de 90ste minuut, 0-0, alweer. Tsja. Snel door naar wat anders al hoop ik dat mijn vrienden in Nederland alsnog mogen feesten in mei als de titel wordt gevierd. Ik ben daar in ieder geval niet bij want, zoals jullie weten, ik ben nog altijd in Suriname en dat blijf ik tot 18 juli.

Ik blijf erbij dat 5 maanden erg lang is. Begrijp me niet verkeerd, het is hier fantastisch, het is al een hele ervaring geweest en daar gaan nog veel meer bijkomen. Het ding wat ik wil zeggen is dat, na het vakantiegevoel is verdwenen, ik sommige momenten thuis enorm mis. Het zijn die kleine, simpele dingen die hier niet zo vanzelfsprekend zijn als thuis. Maar goed. De dagen, vooral de weekenden, gaan erg snel en mijn avontuur hier krijgt steeds meer vorm.

Reden genoeg om mijn reisblog goed bij te houden en we starten deze keer met een verhaal over stage. Want wat doe ik hier nou eigenlijk precies?
Ik had al verteld dat Rudy en Ik nu stage lopen bij een hotel genaamd Residence Inn. We hebben een eigen plekje gekregen en zitten daar het meest van onze tijd. Hier werken we aan een onderzoek naar de F&B (Food & Beverage). Het probleem is namelijk dat het restaurant en de overige functies van F&B niet meer aansluiten op de markt. Nou 1 en 1 is 2. Hier heb je een stageopdracht.

Dit noemen we namelijk een case. Niet uitgebreid beschreven, dat zal ik jullie besparen. Dat is meer wat voor de stagecoördinator op school die het adviesrapport zal gaan beoordelen. Maar om even terug te komen op dat “case” verhaal. Op school worden de doodgegooid met “cases”. Het zijn gewoon uitgebreid beschreven problemen of situaties waar een bedrijf mee zit en waar wat aan gedaan moet worden. Hoe gaat in zijn werk? Wij onderzoeken, analyseren, beschrijven, verwerken, concluderen en uiteindelijk adviseren. Hier rolt dus een adviesrapport uit wat dan wordt omgetoverd tot stageverslag. Verder krijgen wij kleinere, FM gerelateerde, opdrachten zoals het maken van een klein noodplan en werkinstructies voor bepaalde medewerkers. Ons wordt ook vaak gevraagd om advies te geven over bepaalde praktische zaken. Wij als nederlandse studenten hebben een hele andere kijk op bijvoorbeeld onderhoud of diverse procedures als de mensen hier.

Het is leuk dat we bij erg veel zaken worden betrokken. Dit kan omdat het hotel niet ontzettend groot is. RI telt 37 kamers verspreid over het hoofdgebouw en een aantal gebouwen op de binnenplaats. De binnenplaats is een grote tuin waarin zich ook het zwembad, de tennisbaan en het restaurant zich bevindt. Hier lopen we af en toe doorheen om opvallendheden kenbaar te maken, maar nog belangrijker, om bij het restaurant een staffmeal te halen en te gaan “schaften” zoals ze hier vaak zeggen. In de middag hebben wij vaak een bespreking met de algemeen directeur Dhr. Bhagwandas. Hier bespreken we dan de voortgang van onze opdrachten en andere zaken die op dit moment geregeld worden om Residence Inn in het algemeen te verbeteren.

Het plan is om halverwege de stage, half april ongeveer, toch naar Colakreek te gaan. Op Colakreek gaan wij ons bezig houden met de implementatie van Operations Assistants. Ofwel, operatie assistenten. Je moet goed begrijpen dat in Suriname, en dan vooral op de oorden, de hiërarchie anders wordt bepaald dan in Nederland. Je kan hier wel een leider voor de groep neer gaan zetten, maar dat werkt niet. Een leider moet gezag en kracht uitstralen. “Bevalt het je niet? Dan “praten” we buiten het terrein wel even verder” vertelde meneer Leeflang. Dit maakt het dat het onmogelijk is om zomaar iemand voor een groep te zetten. Dit gaat het voor ons ook lastig maken om die OPS’en te implementeren. Gelukkig voor ons heeft dhr. Leeflang al drie kandidaten die, het volgens hem, goed zouden kunnen oppakken. Het grootste probleem hier is ‘betrouwbaarheid’. Corruptie en fraude zijn alledaags. Dhr. Leeflang kan ook niet alles alleen. Het werkt nu wel, maar Colakreek staat stil. Hij heeft geen tijd om Colacreek te laten groeien. Hij is te veel en te vaak bezig met het rechtzetten van de fouten van een ander. Met de invoering van de OPS’en kan hij verantwoordelijkheden van bepaalde werkgebieden deels uit handen geven. Zo houdt hij meer tijd over voor de cijfertjes terwijl de zaken op Colakreek gewoon verdergaan. Dit moet natuurlijk allemaal, conform ISO, op papier staan. Daar zijn wij voor. Wij gaan hem helpen om alle formulieren en rapporten te ontwikkelen en vast te leggen zodat alles waterdicht is. Waterdicht? Ja. Want er hoeft maar één misser in te staan en er wordt dankbaar gebruikt van gemaakt. Dan zou je zeggen, “nou, voor die werknemer toch 10 anderen?”. Dat is zo makkelijk nog niet. Colakreek ligt niet bepaald in de stad. Sterker nog het ligt richting het binnenland. Daar begint de ‘wildlife’ en is het dus erg gevaarlijk. Werknemers komen dus ook niet uit de stad. Het zijn veelal lokale mensen. Dan moet je daar tussen ook nog een “betrouwbaar”(want die zijn schaars) iemand zien te vinden. Succes.

Nee, ontslaan is niet zomaar de oplossing. Niet hier.

Voorlopig zitten we dus nog even op Residence Inn. Het is leuk om te zien hoe dingen hier veranderen sinds er een wisseling van de wacht is geweest. Veranderen in de positieve zin dan. Er wordt een hoop achterstallig onderhoud gedaan en ook strategisch wordt het een en ander veranderd. Erg fijn aangezien me moeder hier natuurlijk gaat verblijven. Ik laat me ma natuurlijk niet in een slecht hotel zitten!

Genoeg over stage, tijd voor feest.

Donderdag voor het eerst naar Havana Lounge geweest. Hele toffe club net buiten de stad. Donderdag is namelijk Havana-avond. Dan gaan alle stagaires richting de Havana Lounge. Bij binnenkomst loop je eerst naar boven totdat je op het terras terechtkomt. Het is een groot, hoog terras met zelfs een buitenbar. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht en zie je ook de Jules Wijdenboschbrug. Dit is de brug die over de Surinamerivier heen loopt. Gigantische, hoge brug die er heel mooi uitziet vanaf het terras van Havana Lounge. Vanaf het terras kijk je ook zo naar binnen. Daar gaat het los.

Vrijdag hadden we een barbeque! Georganiseerd door onze medestagairs van het huis waar wij al meerdere keren hebben mogen overnachten op de bank. Heb echt heerlijk gegeten! Dit mogen ze vaker doen. Lekkere kip, hamburgers, salades, broodjes, FRIKANDELLEN. Ze hadden echt van alles. Diezelfde avond nog even feesten in Touché want ja, vrijdag is Touché avond. Leek wel alsof ik terug was in Nederland. Touché zat vol met witte mensen! Ook wel eens leuk.

Zaterdag heb ik lekker rustig aan gedaan, lekker thuis. Niet alleen omdat het wel eens lekker is om thuis te blijven, maar ook omdat het geld niet op me rug groeit. Ik deed dit meer met de gedachte dat het maandag tijd was voor Holi Phagwa! is een Hindoeïstisch feest dat jaarlijks rond de maand maart gevierd wordt en in feite een combinatie is van een lentefeest, een feest van de overwinning van het goede op het kwade en een Nieuwjaarsfeest. En wauw! Wat was het een feest! Subh Holi! (Happy Holi)

We hadden onze witte shirts beschreven met leuke tekst, maar dat had al gauw geen zin meer. Eenmaal aangekomen in de palmentuin kwamen we al snel onze medestagairs tegen en ik zat meteen helemaal onder. Alle kleuren van de regenboog, overal! Op me facebook kunnen jullie zien hoe erg ik er aan toe was, maar ik vond het heerlijk. Daarna naar het Onafhankelijkheidsplein waar het dansen kon beginnen. Zo rond acht uur begon DJ Chuckie aan zijn optreden. Genieten! Deze foto’s kunnen jullie ook terugzien op mijn facebook.

Nu is het alweer woensdag en er zit nog steeds kleur in me haar. Niet degene die jullie van me gewend zijn, maar groen/blauw, beetje paars en ook rood natuurlijk! Dat blijft altijd.

Dit was het weer voor deze keer. Blijf vooral reageren want dat vind ik echt heel leuk! Vraag gerust wat je wilt weten en tot het volgende reisverslag!