Gewenning

Gewend. Gewend is het woord dat als eerste in me opkomt als ik begin met het schrijven van mijn tweede reisverslag. Waarom? Iedere keer als iemand van hier aan me vroeg; “hoe vind je het in Suriname?” Dan zei ik eerst altijd; “Heel erg wennen”. Als ze het nu, na 3 weken en een weekend, aan mij vragen dan zeg ik; “Het was in het begin erg moeilijk, maar ik ben nu al aardig gewend”. Gewend aan de warmte, maar ook aan het feit dat ik een van de weinige blanken ben. Bakra’s noemen ze die hier. Een blanke die al heel wat jaren in Suriname woont noemen ze een Boeroe.

Het is echt een moeilijk begin geweest. Je zou denken dat het een stuk makkelijker vergaat aangezien men hier Nederlands spreekt, maar naast nederlands wordt er ook vaak een andere taal gesproken. Wat je vaak hoort is “sranang tongoe” of “neger-engels” het is een verkapte vorm van engels en bestaat uit ongeveer 100 woorden (heb ik gelezen). Een voorbeeld: Hoe veel? Wordt how many? Toch? Nee. Hoe veel? Vertaald zich uiteindelijk zo; O mieni- (spreekt uit, Ohh mienie). Een verkeerde klank of uitspraak zorgt ervoor dat niemand je meer verstaat. Is het voor mij nodig dan om deze taal te leren? Niet persé. Ik zou het wel graag willen. Het is namelijk zo dat in alle supermarkten hier, die we de chinees noemen, omdat de supermarkten allemaal een chinese eigenaar hebben, ze die taal spreken. maargoed, met handen, voeten, rudy en half neger-engels is het prima te doen. Vaak kijken ze je niet eens aan. Ze slaan de producten aan met de productcode en laten je zien hoeveel ze van je krijgen, dat geef je ze, ze doen je boodschappen dan wel weer in een tasje voor je en je kan gaan.

Ik zal ook wat meer vertellen over ons huis. Ons huis ligt in district Wanica, aan de Indira Ghandiweg, vroeger pad van Wanica wat het ook nog vaak wordt genoemd. Huisnummer 731D. Het is een van de hoofdwegen in Suriname die richting binnenland gaat. Altijd druk, maar omdat er eerst een oprit van 100M tot ons huis loopt hebben we alle rust van de wereld. Over onze onderburen heb ik al verteld. Verder ligt er rondom het huis nog wat land en we hebben een zelfgebouwde garage. Een trap loopt naar ons balkon (met 2 hangmatten) naar de voordeur die wij het meest gebruiken. Onze keuken grenst aan een apart gebouw waar we van binnenuit met de trap naartoe kunnen. Van daarruit kunnen we naar buiten en daar is ook nog een berghok. Geen huis hier is hetzelfde. Dat is wel een van de dingen ik mooi vind om te zien. Bijna iedereen ontwerpt/bouwt zijn huis namelijk zelf op hun eigen grond. Hierdoor zie je talloze grote mooie huizen waarop, mits goed onderhouden, iedereen in Nederland jaloers op zou zijn.

Wat me heeft geholpen om te wennen zijn de andere stagaires die we hebben ontmoet. Nu voel ik me niet meer de enige blanke in Suriname al ben ik waarschijnlijk wel onderdeel van de 1% met Rood haar. We hebben deze stagaires ontmoet via Richie, een jongen die we al een klein beetje kenden van school. Hij is in Suriname geboren en later naar Nederland gekomen. Hij woonde eerst nog alleen samen met 2 andere jongens net buiten de stad. Wesley en Rob. Wesley loopt 2 dagen in de week stage, goed leven. Rob doet geneeskunde, werkt lange dagen en vaak ook in het weekend. Pittig, maar het lijkt alsof hij plezier heeft in zijn werk en er echt voor wilt gaan. Later zijn er maar liefst zes meiden en nog één jongen bij gekomen, allemaal van de Pabo.

Dinsdag waren deze er nog niet, toen was het de dag van de revolutie. Op die dag wordt gevierd dat Suriname onafhankelijkheid afdwong. Maar nog veel belangrijker, het is nationale vrije dag! We zijn via, via in contact gekomen met Su4You. Su4You organiseert uitjes en feesten voor stagaires in Suriname. Wij zijn Dinsdag samen met een stuk of 50 andere stagaires naar “Overbridge” gegaan. Een reacreatieoordje aan de Surinamerivier. Daar kregen we een eigen hut waar we alle spullen konden laten en droog konden chillen als het zou gaan regenen (en dat deed het). We hebben daar op het strandje gevoetbald, gevolleybald en gedronken. Zwemmen in de Surinamerivier, die kan van het lijstje. Je moet je voorstellen dat je in een klein stuk van een gigantische rivier aan het zwemmen bent die door heel Suriname loopt met ook nog de jungle aan de overkant. Echt geen verkeerde dag, aangezien in de bus die ons naar Overbridge bracht de gezelligheid al toesloeg en niet stopte totdat we thuis waren.

Vrijdag was het tijd voor de Poolparty! Weer georganiseerd door Su4You. Voor 35SRD, omgerekend 7,77, Wordt je eerst anderhalfuur op de partybus door de stad gereden, uiteindelijk naar het Wyndham, met de lift naar boven en dan zie je het. Een prachtig zwembad, feestende mensen, muziek en uitzicht op Paramaribo. Zo heb je dan een zwembadfeestje op het dak van een van de beste hotels in Suriname. En wat een feest was dat. Ik hou van zwemmen en van feesten dus ik had het helemaal naar me zin. Volgens mij lagen Wes en Ik als eerste in het zwembad en de temperatuur was goed te doen trouwens. Je kan, op zijn zachtst, zeggen dat het goed los ging op het dak van het Wyndham. Foto’s volgen.

Rond 1 á 2 uur was de poolparty afgelopen. Het plan was om dan met de taxi terug naar het studentenhuis te gaan, op te frissen en door te gaan naar Touché. Een van de bekendere clubs in Paramaribo. Maargoed, de praktijk wijst toch altijd anders uit. De meeste waren helemaal gaar van het zwemmen en de drank. Dus wat wordt het? KFC en naar bed. Prima. Bed? Nee, voor mij en Rudy werd het de bank. Ook prima.

Even tussendoor, Rudy en ik zijn dat hele weekend daar geweest. Zaterdag was uitbrakdag en die avond weer feesten. Was misschien niet zo’n heel goed idee omdat we die poolparty nog in ons achterhoofd hadden. Desondanks was het wel gezellig. We waren dit keer naar Zsa Zsa Zsu. Ook een van de betere clubs in Paramaribo.

We sliepen weer in het studentenhuis. WANT... de klassieker, Feyenoord – Ajax stond op het programma. Ik mag dan wel aan de andere kant van de wereld zitten. Ajax blijf ik altijd volgen en deze wedstrijd wilden we ook gewoon van begin tot eind bekijken. Wat dit extra leuk maakt is dat Wesley ook voetbalgek, maar ook helaas, voor Feyenoord is. Richi is anti-ajax en Rob komt ook uit Rotterdam. We weten allemaal wel hoe de wedstrijd is geëindigd (Ahum 1-2), dus dat behoeft geen verdere uitleg. Verder die zondag alleen maar voetbal gekeken, in de hangmat chillen en vooral gewoon niks doen. Rudy is later nog naar ze oma op ‘uitkijk’ gegaan dus ik had het rijk voor een paar uurtjes alleen. Dat betekende wederom voetbal (Barcalona – Almeria) en weer met me luie lichaam in de hangmat.

Jullie vragen je vast af hoe ik al die voetbalwedstrijden check? Nou, als er wifi is kunnen we ze gewoon streamen, maar omdat voetbal ook de nummer één sport is in Suriname en digitale televisie hier ook nog niet gewoonlijk is, wordt het vaak gewoon uitgezonden op de kabeltelevisie. Nee, geen Sport1 of FOX-Sports en dus ook niet betalen! Voetbalwedstrijden kijken we ook vaak in ’t vat. Het beste café met terras aan waterkant. Aanstaande woensdag kijken we hier Nederland – Frankrijk.

De heimwee komt af en toe wel even om de hoek kijken, maar dat is niet meer dan normaal denk ik. Ik voel me wel steeds meer thuis, omdat ik me meer gewend voel in Suriname. Aanstaande vrijdag zit ik hier een hele maand en ik moet zeggen dat die ook wel voorbij is gevlogen. Toch blijf ik er bij dat 5 maanden van huis een lange tijd is, maar ik heb wel het gevoel dat ik hier elke dag groei en volwassener wordt wat er voor zal zorgen dat ik na 5 maanden als een ‘changed man’ weer op schiphol aankom.

Dit was het weer voor deze keer. Mochten jullie bepaalde dingen afvragen vraag het me gerust op fb of hieronder. Dan neem ik dat mee in mijn volgende reisverslag!